ROTACJA WOKÓŁ OSI
Kiedy przy rotacji wokół osi wzdłużnej stigma rzuca cień na miejsce światłoczułe, wywołuje to aktywne uderzenie wici, przez co czubek wiciowca obraca się o stały, co do wielkości bezwzględnej, kąt ku kierunkowi, skąd pada światło. Te drobne zwroty w tę samą stronę powta- rzają się dopóty, dopóki euglena nie znajdzie się dokładnie na kursie do światła. Teraz stigma krąży wokół uczulonego miejsca nie ocieniając go. Wnioski Metznera podawano w swoim czasie w wątpliwość. Za ich słusznością przemawia jednak niedwuznacznie dokładna kolistość łuku, zakreślanego przez euglenę, który również inni obserwatorzy opisywali jak „zatoczony cyrklem”. N. Tinbergen i ja zbadaliśmy razem w roku 1938 pewien przykład takiego sposobu poruszania się, przy którym taksja steruje u wyższego kręgowca koordynacją dziedziczną.